Vandaag, 1 februari 2013, ben ik teruggegaan naar de Brederodeschool in Rijswijk om de winnaar van de schrijfwedstrijd bekend te maken. Zoals verderop op deze pagina te zien is, hebben de kids het mij
behoorlijk moeilijk gemaakt met hun leuke verhaaltjes en vond ik het dan ook moeilijk een winnaar te kiezen.
Uiteindelijk is de winnaar geworden: Serjin!!! Zij heeft met haar uitgebreide
opstel deel 2 van Yougian gewonnen, dat eind maart verschijnt. Ik heb echter nog een tweede prijs uitgereikt, omdat ik de keuze zo moeilijk vond en deze twee leerlingen dicht bij elkaar zaten. Winold heeft daarom een leuke Yougian-mok van mijn
gekregen. Alle leerlingen die hebben meegedaan, hebben een Yougian-pen ontvangen.
Na de prijsuitreiking ben ik met de kinderen die mijn boek wilden kopen in de aula gaan zitten om te signeren.
Een paar kinderen houden zelf heel veel van schrijven en daar heb ik ook even leuk mee kunnen praten. Geweldig dus om weer terug te gaan en ik ben natuurlijk heel benieuwd wat de kinderen van het boek vinden.
Hieronder volgen het verslag van mijn eerdere bezoek en de opstellen van de kinderen:
Vrijdag 14 december 2012 was ik uitgenodigd op de Brederodeschool in Rijswijk, waar ik mijn
boek Yougian mocht komen presenteren voor groep 8. Juf Jolanda had al een inleidende les georganiseerd, waarin ze mijn boek via Powerpoint liet zien. De kinderen moesten verzinnen waar het verhaal over ging.
Ik begon met de kids iets uit te leggen over hoe het in zijn werk gaat als je een boek hebt geschreven en dat graag wilt laten uitgeven. Ook gaf ik enkele tips voor het schrijven van boeken. Daarna vertelde ik over het boek zelf en las ik 2 hoofdstukjes
voor. Het was heel leuk om te horen hoe de kinderen over het boek dachten en wat zij dachten dat er ging gebeuren. Toen ik een tipje van de sluier had gelicht over waar het werkelijk over gaat, werden ze alleen maar enthousiaster. Ik heb ook wat boekenleggers
en een postkaart aan ze uitgedeeld, die ik allemaal meteen moest signeren.
Ik heb de kids een leuke schrijfopdracht meegegeven. Ze konden kiezen: of een hoofdstuk schrijven dat aansluit op een van de twee stukken
die ik had voorgelezen, of zelf een hoofdstuk verzinnen over hoe zijn denken dat het verhaal zal lopen.
Het was zo ontzettend gaaf te zien hoe enthousiast de kids waren en ze bleven ook maar vragen stellen, mooier
had niet gekund. Ik vond het heel gezellig bij ze en ik ben heel benieuwd wat ze van mijn boek vinden als het helemaal gelezen hebben :)
http://www.brederodeschool.nl/kinderen/groepen/groep_8
Hieronder volgen de tekstjes die de kinderen van groep 8 hebben geschreven:
Yougian
Vervolg hoofdstuk
18 Rabia
Ik stond muisstil bij de deur. Ik hoorde mama hierheen komen. Vlug ging ik naar boven. Op dat moment zat ik te denken: zal ik tegen Allyn zeggen dat er een Harpij is gevonden? Nee dacht ik! Straks word
Allyn bang en gaat ze weg!! Ik ging naar me kamer. Allyn zat op m’n bed en keek somber. Ik keek in me aardrekskunde boek. “Allyn’’ zei ik. ‘’We hebben morgen een aardrekskunde toets.’’ zei ik .‘’Ja
dus!!’’ zei Allyn. ‘’Moet je niet gaan leren dan’’ zei ik. ‘’NEE’’ zei Allyn boos. Waarom doe je de laatste tijd zo bot tegen mij. ‘’Sorry’’ zei Allyn. Ik probeer te denken.
‘’Waarover dan? ‘’ zei ik. Over door hoe mijn ouders dood zijn gegaan.
De volgende morgen zat ik te denken of ik het tegen Allyn moet zeggen, over de Harpij. Ja het moet dacht ik. Ik kan
niet iets verbergen voor Allyn. Ik ging voorzichtig naar Allyn toe. ‘’Goedemorgen Justin’’ zei Allyn blij. ‘’Allyn’’ zei ik. Ik moet je wat vertellen. ‘’Zeg maar’’ zei Allyn. Er is een
Harpij gevonden en misschien komt de Harpij Yougian zei ik snel en paniekerig. Allyn’s ogen werden nog groter, en haar paarse ogen werden nog paarser. ‘’Hij komt voor mij’’ zei Allyn. Voor jou? Ja ik heb toch magische krachten!
Ja maar dat wist ik al zei ik. ‘’Ja dat weet ik ook wel dat jij dat weet! Maar … ‘’Wat maar?’’ zei ik. ‘’Maar natuurlijk dat ik daar niet eerder mee ben gekomen’’ zei Allyn. Die Harpij heeft
mijn ouders vermoord!! ‘’ Ik leg het je even uit.’’ Zei Allyn. De Harpij is half mens half vogel. En de Harpij is best wel slim en gevaarlijk. En die Harpij weet dat ik magische krachten heb. ‘’Maar hoe?’’ zei
ik. Ik sta in een 1 of andere boek, omdat ik magische krachten heb. En iedereen die magische krachten hebben staan in zo’n boek. En die Harpij heeft dat boek gevonden. En ik heb een keer in de krant gelezen dat die Harpij een man heeft vermoord. Maar
die man ken ik, hij is net als mij. En die Harpij wil magische krachten, daarom zoekt die mij!!
Yoshua:
Yougian
Justin ging naar zijn kamer waar Allyn aan het uitrusten was. Ik probeerde mijn bange uitdrukking op mijn gezicht te verbergen, toen dat lukte stapte ik de kamer in, zoals ik dat altijd deed.
Ik zag Allyn op haar bed liggen, ze was moe, niet gek, met gym hadden we trefbal. Ze hadden het gemunt op Allyn en mij, omdat ze voor gym was aangevallen door Ernst. Ze kon zich niet inhouden en gebruikte haar kracht (als ze haar kracht
gebruikte, dan werd ze snel moe)en bij gym deed ze het weer. Toen ze thuis kwam, struikelde ze over de mat en viel, ze had een schaafwond maar die kon ze zelf weer genezen.
Ik ging snel lezen
in mijn boek om niet te hoeven te kijken naar Allyn. Ik was erg bezorgd om te kunnen lezen dus dacht ik aan de Harpij.
Allyn vertelde mij dat ze nog een kracht had, nl….gedachten lezen!!!! Ik had dus
een groot probleem, als zij wist wat ik wist of waaraan ik zat te denken dan was ik er geweest….
Ik moet dus voortaan oppassen wat ik zeg en waaraan ik denk. Nu heb ik een techniek om
te zien of Allyn gedachten leest als haar paarse ogen tot een spleet komen, dan leest ze iemands gedachte.
Ik was op mijn kamer en Allyn kwam binnen met een bang maar toch zelfverzekerd gezicht zei ze
“de Harpij, hij…hij….komt….hij wilt…mijn…kracht………
En ik viel bijna van mijn bed af.
Vervolg hoofdstuk: 11 Het nest van de harpij Anna
Ik zag een traan over haar wang rollen en wist dat ze het moeilijk had, maar wat moest ik doen? Uit paniek zei ik: “We gaan uitzoeken hoe dit kon gebeuren!” Dit had ik nooit moeten doen, want zo kwamen we in de
problemen.
De volgende ochtend maakte Allyn me wakker. Ik vroeg of schreeuwde eigenlijk: “Wat is er nou het is pas half 7!” Allyn keek geïrriteerd en zei: “Weet je dat niet meer je had
me iets beloofd.” Op dat moment wist ik het weer en trok mijn kleren aan. Ik maakte een briefje met daarop: Lieve Mam en Pap,
We zijn wat eerder naar school, want we moeten nog wat doen voor een knutselopdracht. TOT VANMIDDAG Justin. Maar dat was niet de waarheid.
We
gingen naar het bos waar het mistig en benauwd was. Ik was bang maar liet het niet merken. We liepen een tijdje rond maar zagen of hoorden niks. Ik wou het opgeven en naar huis gaan, Maar op dat moment hoorde ik een heel hard raar geluid en niet lang daarna
een harde gil. Ik vroeg angstig: “Allyn hoorde jij dat ook?” Maar ze was weg. Allyn riep ik nog eens maar er kwam geen antwoord.
Ik zag helemaal niks alleen maar bomen. Ik zocht en ik zocht maar kon
haar niet vinden. Ik zocht nog een keer en toen zag ik haar op de grond liggen. Ze had een grote wond op haar been. Ik wou vragen wat er was gebeurt maar ik stopte midden in mijn zin, want eerst moest ze natuurlijk geholpen worden. Ik deed mijn vest uit en
bond die voorzichtig om haar been. Ik tilde haar op en ik liep zo snel maar voorzichtig mogelijk naar huis.
We stonden voor onze blauwe deur, maar niemand deed open. Ik zei tegen Allyn: “Het zou toch niet
zo zijn dat…….” Maar toen zag ik opeens dat de auto’s er niet meer stonden. We konden nergens naartoe we kwamen ons huis niet meer binnen en op school konden we ook niet meer terecht, want die dachten dat we ziek waren. Ik wist het
even niet meer, want wat moesten we doen?
Yougian opstel : slot
Senjin
Allyn en ik liepen door het vochtige benauwde bos. We moesten kort daarna naar school maar zijn extra vroeg opgestaan om even een moment alleen te zijn. Het voelde fijn om even
rust om me heen te hebben,alleen Allyn en ik. Vader en moeder deden al een hele tijd raar en heel zenuwachtig,ik en Allyn mochten opeens niet meer naar buiten,moeder zei elke ochtend tegen ons dat we voorzichtig moesten zijn en moeder bood zelfs een keer aan
om mij en Allyn naar school te brengen! Tegen mij liep Allyn al een tijdje te mopperen over dat onze ouders zo raar deden. Ik speelde het mee maar eigenlijk wist ik wel waar onze ouders zo raar over deden. Ik hoorde ze er over praten toen onze vader van zijn
werk kwam, ik wist dat er iets serieus aan de hand was omdat ik even de kamer uit moest van vader. Maar ik ging niet weg, ik bleef staan bij de deur en hoorde waar het over ging.
Het ging erover dat er een
harpij op weg was naar Yougian! Ik begreep er niets van, moeder ook niet. Bij geschiedenis op school hadden we geleerd dat alle harpijen uitgeroeid waren door onze voorouderen en ik was er van overtuigd dat het waar was. Ik had er al over nagedacht en wat
er als idee in me opkwam was dat het misschien wel een groot misverstand was. Waar ik wel aan heb gedacht is dat, als het zo was dat er nog een harpij bestond hij misschien een verband had met Allyn.
‘’Justin,Justin
ik probeer nu al iets van vier keer een normaal gesprek met je aan te voeren, maar je blijft maar met die enge dromerige blik naar die dode struik staren!” zei Allyn verontwaardigt. “
Allyn” zei ik onverstoord , met nog steeds die dromerige blik ‘’ik moet je iets vertellen, je weet wel toen vader ons uit de kamer stuurde en jij naar je kamer ging,toen bleef ik bij de deur staan en hoorde wat ze zeiden, nou….ehm
toen hoorde ik dat er één harpij de afslachting van zijn soort heeft overleeft en dat die nu in een dorp ver weg van hier is, maar dat de kans bestaat dat hij ook hier langs komt en alles verwoest’’. Ik had verwacht dat Allyn’s
ogen dieppaars zouden worden,net zoals altijd als ze bang werd en dat ze hevig huilend in mijn armen zou vallen, maar dat deed ze niet ze stond daar maar met haar wel diep,dieppaarse ogen vooruit starend. Eerlijk gezegd vond ik het fijner als ze mijn verwachtte
idee van haar reactie zou doen. Deze reactie vond ik eigenlijk angstaanjagend,heel angstaanjagend. ‘
‘’Hoe ziet hij eruit’’ vroeg Allyn kil.
‘’Dat weet ik niet,maar je weet dat elke harpij andere gelaatstrekken heeft,net zoals bij mensen’’ zei ik met een vleugje angst in mijn stem.
“Hoezo’’
voegde ik er snel aan toe.
Allyn zei niets.
‘’Ik heb honger’’ zei Allyn plotseling weer wat vrolijker.’’Oke, zullen
we dan straks naar huis gaan om iets te eten maar eerst moet ik nog even langs oma o ja en ik moest van moeder ook nog naar de supermarkt om boodsch…’’begon ik weer vrolijk. ‘’Ik wil nu naar huis!!’’ zei Allyn weer
woedend. ‘’Eh ,ehm ok oké’’ wist ik angstig uit te brengen. De hele weg naar huis zeiden we niets tegen elkaar.
Uiteindelijk zaten we allebei met
een kop soep voor onze neus. Allyn begon gulzig met haar lepel aan de soep maar mijn eetlust was aardig vermindert. Eindelijk kreeg ik de vraag uit mijn mond die al vanaf haar uitbarsting in mijn hoofd zat gegrift. ‘’Waarom had je zo’n honger?’’
. ‘’Dat zie je wel als de harpij hier is, dan heb ik het niet meer nodig’’zei Allyn verbazingwekkend kalm.
De
weken erna vlogen voorbij,moeder en vader waren nog steeds zenuwachtig, na elke week groeide het gevoel ,leek het wel. Onze ouders waren wel boos omdat we die dag niet naar school zijn gegaan,maar ik was het helemaal vergeten, ik was veel te veel bezig met
Allyn en de harpij. De speech die we kregen kon me niet zo veel meer schelen. Tussen al de dagelijkse dingen door was ik een keer naar de bibliotheek gegaan en heb onderzoek gedaan naar de harpij. Niet voor de informatie maar voor het beeld van het wezen.
Wat ik kon verwachten als het wezen naar Yougian kwam. En ik stuitte toen op een boek waarvan ik dacht dat er het beeld van de gemiddelde harpij instond. En in mijn gedachten was het een vreselijk lelijk wezen.
‘’Justin,Justin’’
daar klonk de stem van moeder,maar ze klonk zenuwachtig,zeuwachtiger dan normaal. En toen zei ze iets dat ik liever pas over een paar weken had gehoord. ‘’Eindelijk heb ik jullie gevonden! Er is een harpij in het dorp,ik weet dat je dacht dat die
al heel lang waren uitger….’’ zei mijn moeder met een eng zenuwachtige stem ‘’Ik weet het al heel lang,en Allyn ook!’’ schreeuwde ik, ik wilde niet zo hard schreeuwen en ook al wist ik dat dit kon gaan gebeuren
was het toch een hele schok voor me. Moeder stond met een geschokte blik te staren naar Justin. ‘’Later,oke?’’ zei ik vermoeid. Het leek of moeder weer een beetje bij zinnen kwam en ze knikte. ‘’Allyn!!!” schreeuwde
ik. Binnen een seconde stond Allyn naast moeder en mij. Ze had een lijkbleek gezicht en zei ‘’Ik heb jullie al gehoord ‘’. Als afgesproken stormden wij toen alle drie naar buiten.
Op
het kleine dorpspleintje van Yougian stonden overal nette rijen soldaten in donkerblauwe uniformen. Sommige hadden batches op hun borst en sommigen hadden lintjes. Ze waren allemaal gewapend met pijl en boog of met mes. Op een houten blok voor alle rijen
soldaten stond de president met een microfoon in zijn handen. Hij stapte van zijn houten blok af en iedereen begon te klappen. ‘’De president heeft een speech gehouden” legde moeder uit. ‘’ Oké,wanneer de harpij arriveert
zijn jullie weg,dan zijn jullie in de school samen met de andere kinderen uit Yougian’’ zei moeder iets meer kalm. Maar het was al te laat..
Iedereen gilde of schrok. Maar de soldaten bleven daar
maar staan.
Daar stond hij even lelijk als ik me verbeelde. Hoofd en bovenlichaam van een oudere man en onderlichaam en vleugels van een adelaar. En toen verstoorde Allyn mijn gedachten.
‘’Vader” zei Allyn
‘’Wat!!!!’’ zeiden ik en moeder tegelijk.
‘’Vader!’’
riep Allyn. En ze rende dwars door alle legertroepen en toeschouwers heen naar de harpij toe. Ze omhelsde hem en hij omhelsde haar. ‘’Eindelijk!’’ riep hij blij. Toen Allyn de harpij losliet riep de commandant ‘’val aan
op allebei! ’’. Toen de soldaten net op de harpij en Allyn af wilde stormen kwam Justin naar voren stormen en riep ‘’ stop,jullie allemaal!!!! Geef mij ,mijn…mijn vriendin ,mijn ouders en dit… dit dit wezen even de tijd
in ons huis,we zullen daarna alles uitleggen en als hij dan de hele stad verwoest dan mogen jullie doen wat jullie willen met ons oké?’’ zei ik met een combinatie van woede en verbazing. Even was het helemaal stil, maar toen zeiden de president
en commandant tegelijk ‘’Ehm, oke’’even dan,maar als het moet trappen we de deur in.’’
‘’Nou komen dan!’’riep ik
En gehoorzaam liepen de harpij,Allyn,moeder en vader samen met mij ons huis in.
Iedereen ging als afgesproken aan de tafel zitten maar de harpij bleef staan en ik vroeg gelijk aan Allyn ‘’ vader?’’. Allyn ging staan en van het ene naar het andere moment stond er een tweede harpij voor ons maar deze had de
gelaatstrekken van Allyn. ‘’We wisten altijd al dat er iets was’’ zeiden mijn ouders zacht. ‘’Ehm,laat ik maar beginnen bij het begin,jullie weten nog wel toen ik bij jullie deur in elkaar zakte.. toen had ik een lange
reis gemaakt van onze grot. Vier dagen ervoor ging mijn moeder op zoek naar eten,maar toen ze na twee dagen nog niet terug kwam ging mijn vader op zoek naar moeder. Hij bleef toen ook een dag weg en toen ging ik op zoek naar mijn ouders. Maar ik vond
niets. Ik dacht dat ze waren vermoord door mijn oom, die kwaadaardig is geworden en de mensheid wil uitroeien. Ik ging verder maar ik was moe. Toen ik bij dit dorp aankwam wist ik dat ik me moest veranderen naar een menselijke vorm maar ik was al moe
en het zou me mijn energie alleen maar opslurpen. Uiteindelijk deed ik het toch maar zakte wel in elkaar voor jullie deur. Ik heb wel gedacht aan mijn ouders maar heb mijn verhaal nooit aan jullie verteld’’legde de harpij die op Allyn leek uit.
‘’ Ik en je moeder waren verdwaalt en kwamen je oom inderdaad tegen ,je moeder heeft hem vermoord maar kwam daarbij zelf ook om ik moest even de tijd hebben om het allemaal te verwerken,maar de rest van de
tijd heb ik naar je gezocht. Ik vond het zo erg voor je. Je was helemaal alleen,dacht ik. Het spijt me zo erg.’’zei de andere harpij.
‘’Het maakt niet uit vader’’ zei Allyn
‘’Oké, ik en mijn ouders hebben dit allemaal gehoord en ik vind dit een goede uitleg zijn jullie het daarmee eens?’’ zei Justin serieus. Iedereen knikte. “Oké, kan ik dit dan
aan het dorp uitleggen? Mag dat?” zei Justin weer serieus. Iedereen knikte weer. ‘’Oké’’ zei Justin.
Justin stormde de deur uit en ging gelijk op het houten blok staan
voor de rijen soldaten. Iedereen keek hem gelijk aan.
‘’Oké…….’’ schreeuwde hij.
Toen hij het hele verhaal had
geschreeuwd was het een hele tijd stil.
En toen stormde er een Daverend applaus uit.
Winold Het slot
Allyn en ik zijn naar de bergen gegaan om eten te halen bij de boer. We zagen
hem in de verte al. Toen we aankwamen zei de boer “wat mag het zijn” op dat moment zag ik dat Allyn weg was dus ik zei “wacht even”. Ik liep weg van de boer en toen zag ik haar voordat ze de hoek om liep. Ik rende de hoek om en vroeg
waar ze naartoe ging maar ze gaf geen antwoord. Ze rende nu opeens, ik rende haar achterna, we kwamen bij een nest.
Het was niet
zomaar een nest want daar was het te groot voor. Ik vroeg weer waarom ze weg ging en ze zei dat ze werd geroepen. We staarde ongeveer een kwartier naar het grote nest er zaten eieren in. Opeens hoorde we een soort gegil uit de verte en het kwam dichterbij.
We doken achter een rots en zagen een grote vogel met een mensen lijf. “De Harpij” fluisterde ik in mezelf. Toen het monster weg was zei ik dat we iets moesten doen aan de eieren. We dachten even na en toen kwam Allyn op het idee om ze te slopen.
Ik vond het een walgelijk plan maar ik zei er niets van omdat ze wel gelijk had. Met een stok (die Allyn van de grond vond) prikte ze in de eieren. Ik draaide m'n hoofd om, ik kon het niet aanzien.
Toen ze zei dat ze klaar was keek ik pas weer. Op dat moment hoorde we het gegil weer. We doken weer weg achter een rots en de Harpij vloog weer langs. De ogen van de Harpij werden vuurrood, het monster zag de eieren en ging richting... Yougian.
Allyn en ik keken elkaar heel even aan, maar daarna renden we allebei weg. Allyn was duidelijk sneller dan dat ik was. Gelukkig stopte ze
af en toe ander kon ik haar echt niet bijhouden. Al van ver hoorde we geschreeuw. Binnen een kwartier waren we er. “Zo zo dat werd tijd” zij Allyn hijgend. We keken of we de Harpij nog zagen, en ja “de Harpij gaat naar ons huis zei ik”
We renden naar binnen. We zagen mama maar ze zij zij dat we weg moesten gaan. Over ''we'' gesproken waar was Allyn.
Intussen was
Allyn naar buiten gerend en ik kwam haar achterna. Ze stond voor de harpij want ze wist dat ze was voorbestemd om tegen het monster te vechten en ook wist ze bijna zeker dat het monster haar ouders had vermoord. Daar stond ze dan tegenover een Harpij. Een
klijn stemmetje in haar hoofd zei “een monster wegwezen” daar luisterde ze toch maar naar en ze vluchtte weg. Ik kwam haar achterna maar nu wachtte ze niet meer op mij, ik hield het vol tot aan het meer. Instinctief stopte ik maar zei rende gewoon
door over het meer. Ze gebruikte haar krachten. De Harpij kwam haar nog achterna dus ik verstopte me anders zag het monster mij ook.
Allyn rende zo snel dat ze bijna vloog als ze over een obstakel sprong. Ze rende naar haar grot want die kon ze voelen het leek wel alsof de grot heel dichtbij was maar ze dacht dat het vijf dagen zou duren. Maar waar ze eerst vijf dagen over deed deed ze
nu in een uur. Toen ze de grot binnen liep kreeg ze tranen in haar ogen. Ze kwam erachter dat de grot haar niet riep maar iets anders. Wat was dat toch. Ze speurde de hele grot rond. Er zat bijna niks in de grot alleen wat oude meubels maar toen zag ze wat
haar riep, het was een flesje met paars spul er in even paars als haar ogen. Ze hoorde het gegil van de Harpij. Waarom riep dat flesje haar. Het duurde even maar toen begreep ze het. Het was vergif dat ze in de bek van het monster moest gooien. De grot trilde
de Harpij bonsde er tegen aan. Ze had weinig tijd, maar ze kon dit niet aleen ze had mijn hulp nodig. Ze rende naar buiten en zag de Harpij. Binnen een half uur was ze weer over de rivier. Ze zag me en ik zei “waar bleef je nou... je was een uur weg”
Allyn zei “sorry maar we hebben weinig tijd. Ik heb een plan. “Vertel” zij ik. Nou jij gaat de Harpij afleiden en rent weg richting mij, ik sta klaar in de struiken en met dit flesje. Ik stuur het vergif in z'n bek en dan gaat de Harpij dood.
Oke, maar als ik dood ga vertel de mensen dan dat ik dapper was. Allyn reageerde er niet op. We beginnen nu.
Daar was de harpij
hij zag me en ik schreeuwde naar het monster en trok rare bekken toen rende ik weg. De Harpij kwam me achterna “het werkt” fluisterde ik in mezelf. Ik rende langs Allyn en ze kwam tevoorschijn, wachtend op het juiste moment. Ze stuurde het
vergif in de bek van het monster maar het monster dook weg en het was mis. “Nu of nooit” schreeuwde ik en ze deed het nog een keer. We keken naar de vloeistof, als het nu niet raak was lukte het nooit. De vloeistof ging gelukkig in de bek van het
monster en het monster viel neer.
Hoofdstuk 13
Ahmed
De Harpij was onderweg naar het stadje : Yougian.
Wat moeten we nou doen als de Harpij aankomt
?
Het was stil ………………..
‘Nou jij kan toch 4 elementen besturen’ ;
‘ja
dat kan ik’ ; zei Allyn
Waarom gebruik je dat dan niet.
‘hoe bedoel je ?’; zei Allyn
Nou kijk ,
je gebruikt je 4 elementen als bescherming voor de stad .
‘nou ik snap je niet ‘ ze keek me aan met een verbaasd gezicht.
Het klinkt raar maar volgens mij is het voor bestemd dat je met ‘m moet vechten.
Het was stil in de kamer en ze keken elkaar aan.
Volgens mij is ’t
geen toeval dat je voor de deur bent ingezakt en precies hier bent aangekomen en dat ik alleen de bijzondere dingen aan je zie zoals je haar en je ogen.
‘ik begrijp je wel maar…….’ ; zei
ze met een angstig gezicht.
De mooie paarse ogen keken naar de ogen van Justin.
Ze gingen langzaam naar elkaar toe en pakten elkaars hand vast .
Je hoeft niet bang te zijn , ik zal je altijd blijven steunen.
Moeder riep : we gaan eten !
Ze gingen naar beneden en gingen rustig zitten .
Er lag lekker patatjes met frikandel op bord.
Allyn was zo in shock dat ze niet at en alleen maar naar de schilderijen keek op de muur.
Waarom
eet je niet Allyn ?
Natuurlijk wist ik waarom ze niet at vanwege het gesprek dat we in me kamer hadden gevoerd.
Ze keek me aan en zei : ‘ nou ik heb eigenlijk niet
zo’n honger’.
Ik at verder m’n bordje helemaal leeg.
We waren klaar en gingen weer naar boven.
Allyn keek
uit het raam en zei : ik kan en ben sowieso geen normaal kind van normale ouders.
De Harpij moet iets met mij te maken hebben ik weet niet wat maar het is iets.
Het was
al laat en we gingen slapen.
Het was een mooie lichte ochtend.
Ik zag dat Allyn nog lekker zat te slapen als een roosje.
Ik
rekte me uit en wou haar rustig wakker schudden.
Ze werd wakker en ik zag een traan over haar wang lopen.
Rustig vroeg ik vragend : “ wat is er Allyn ?”
Het was stil en ze beantwoordde bang ; “ik had een nachtmerrie , een erge ! volgens mij was het een visioen !”
Ik keek haar nieuwsgierig aan en vroeg : “wat
dan Allyn “
Ze ging achterover zitten en zei : “ ik wil het eigenlijk niet zeggen maar…….”
Even was het stil.
“maar wat ? “ vroeg ik
“er gaat iets groots en ergs gebeuren” zei ze angstig
Slot
verhaal van Sven
Het was een mistige vakantiedag. De mannen die wilden vechten stonden klaar. Ik mocht niet mee ik was
te zwak, want ik probeerde er alles aan de doen om Ellen te redden. Maar het mislukte. Ellen was meegenomen door de harpij. Ik werd gekrabd in mijn gezicht. Ik viel bewusteloos op de grond. Mijn moeder vond me toen. Toen de mannen de harpij zochten zorgde
mamma goed voor me, ik kreeg soep en speelde spelletjes. Maar Ik was nog steeds verdrietig omdat Ellen er niet was. Maar mijn moeder zei, dat ze er alles aan proberen om Ellen te redden. Het was laat en vader was nog steeds niet thuis. Mijn moeder en ik waren
ongerust. De volgende dag hoorde ik en mamma dat papa door de harpij mee genomen was. Ik wenste elke dag dat Ellen en mijn vader niet dood zijn. Het was woensdag middag, ik keek naar een schilderij dat Ellen en papa hebben gemaakt ik vond het altijd maar niets
maar nu wel. Toen ik moest gaan slapen ging ik naar boven. Ik zag mijn moeder huilen op mijn bed. Ik vroeg wat er was, mama liet mij een briefje zien. Ik las het voor: Justin jij bezit toverkrachten. Maar dan ben ik de uitverkorene! Dus dat betekend dat ik
tegen de harpij moet vechten. Ik trainde zo lang, zo hard als ik kon tot ik het onder de knie had. Ik dacht natuurlijk al dat Ellen en papa al dood waren, maar ik ging toch door. Toen ik het onder de knie hat moest ik naar school. Ik vertelde het tegen iedereen,
hun geloofde mij niet. Alleen mijn beste vriend wel, hij vond het cool. Wij werden altijd gepest op school. Het was buitenspeeltijd en ik en mijn beste vriend waren aan het knikkeren, tot dat Dragon naar mij toe kwam en mij sloeg op mijn arm en Peter werd
tegen gehouden. Ik gebruikte mijn toverkrachten. Dragon was tien meter achteruit gegaan en had stevige verwondingen. Iedereen stond te kijken en zij: jij bent een harpij. Nee ik ben geen harpij. Toen ik thuis kwam vroeg ik aan mijn moeder of ik een harpij
was. Mijn moeder zei nee jij bent gewoon een jongen die Justin heet en toverkrachten bezit. Maar ga nu maar slapen morgen ga jij tegen de harpij vechten zei moeder. Het was Middernacht ik ging naar de bibliotheek om boeken te lezen over harpijen. Ik vond maar
een boek. IK las het wel drie keer door. De volgende ochtend stond ik klaar om tegen de harpij vechten. Iedereen juichte naar mij. Er was er een die niet blij was en dat is mijn moeder. Ik zag verdriet in haar ogen. Toen nam ik het besluit dat ik niet
allen wou gaan. Ik beslisten dat de mannen die op zoek was gegaan naar de harpij mee moesten.
Het was laat en ik en mijn mannen gingen op zoek naar de harpij. Toen we eenmaal bij de berg was kregen we allemaal rillingen.
We klommen met teamwork naar de top van de berg. Onder weg warren een paar mannen die het niet ging redden. Die bleven achter. Er waren nog 3 mannen over, ik had vertraging . maar toen ik al boven was warren ze al in de spinnenweb. Ik zag Ellen en papa maar
niet goed. Toen de harpij mij ook in de spinnenweb wou omwikkelen deed ik mijn toverspreuk . Xeracotta! De harpij hat stevige verwonding nog een keer zeiden ze. Toen ik het nog een keer wou doen dacht ik me aan wat ik Dragon had aangedaan. Dus ik kon het niet
en besloot hem te laten leven. Toen ik even niet heet gaf de harpij mij een beet. Ik was zo woedend dat ik xercotta ging gebruiken. De harpij was dood maar ik had stevige verwonding. Ik maakte met pijn Ellen, pappa en de drie mannen los.
We gingen samen naar huis. Toen we er waren moest ik naar het ziekenhuis om de beet te genezen. Toen ik uit het ziekenhuis kwam werd er gejuicht.
En ik en Pieter warren populair.
Op naar het volgende avontuur.